Spataderen tijdens de zwangerschap

Spataderen tijdens de zwangerschapis ​​een ectasie van veneuze bloedvaten die ontstonden tijdens de zwangerschapsperiode en is er pathogenetisch mee geassocieerd. Het manifesteert zich door ernst, paresthesie, pijn in de onderste ledematen en uitwendige geslachtsorganen, zwelling, spiertrekkingen, trofische huidlaesies. Het wordt gediagnosticeerd door onderzoek, echografie-angioscanningmethoden. Tijdens de zwangerschap is de behandeling meestal beperkt tot compressietherapie met correctie van slaap en rust, lichamelijke activiteit en voeding. Misschien de benoeming van flebotonica, fleboprotectors, anticoagulantia, plaatjesaggregatieremmers. Chirurgische behandelingen worden meestal gebruikt na de bevalling.

Algemene informatie

Spataderen (spataderen) is een van de meest voorkomende vaatziekten die verband houden met de zwangerschapsperiode. Volgens studies lijdt tot 15-20% van de mensen aan veneuze pathologie, terwijl 2/3 van hen vrouwen zijn en 60-80% van de gevallen van veneuze ectasia zijn ontstaan ​​als gevolg van zwangerschap. De ziekte wordt meestal voor het eerst gediagnosticeerd bij jonge patiënten, van wie 75% jonger is dan 30 jaar. In meer dan tweederde van de gevallen debuteert de spataderkliniek na de 20e week van de eerste zwangerschap. De relevantie van een tijdige diagnose van spataderen wordt in verband gebracht met een grote kans op foetoplacentale insufficiëntie en het risico op fatale trombo-embolische complicaties bij gebrek aan adequate therapie.

Redenen

Rekening houdend met de statistische gegevens over de frequentie van spataderen tijdens de zwangerschap, beschouwen de meeste specialisten op het gebied van verloskunde en gynaecologie de ziekte als een complicatie van zwangerschap. De predisponerende factor die vasculaire ectasie veroorzaakt bij 91% van de patiënten is een genetisch bepaalde storing van de middelste adermantel, waarbij de hoeveelheid collageenstof wordt verminderd en het gehalte aan polysacchariden wordt verhoogd. De ontwikkeling van spataderen bij vrouwen met een constitutionele aanleg tijdens de zwangerschap wordt vergemakkelijkt door:

• Verhoogd circulerend bloedvolume. De toename van de BCC bij zwangere vrouwen varieert van 30-50% (bij het dragen van 1 kind) tot 45-70% (als er 2 of meer foetussen in de baarmoeder zijn). Dit compensatiemechanisme zorgt voor voldoende bloedtoevoer naar het kind, de vitale organen van de vrouw en het foetoplacentale systeem.
• Hormonale aanpassing tijdens zwangerschap. Tijdens de zwangerschap scheiden de eierstokken en de placenta intensief progesteron en relaxine uit. Onder invloed van deze hormonen ontspannen de gladde spiervezels van de aderen en vindt de structurele reconstructie van het bindweefsel plaats. Als gevolg hiervan kan de vaatwand slechter omgaan met de verhoogde intraveneuze druk.
• Compressie van bloedvaten door de zwangere baarmoeder. De groeiende baarmoeder comprimeert de inferieure vena cava en iliacale aderen. De uitstroom van bloed uit het bekken en de onderste ledematen is verstoord, de intravasculaire druk neemt toe, wat uitrekking van de veneuze wanden veroorzaakt. De invloed van deze factor speelt een sleutelrol bij de vorming van spataderen na de 25e week van de zwangerschap.
• Veranderingen in het hemostase-systeem. Naarmate de bevalling nadert, neemt de fibrinolytische activiteit van het bloed af en neemt het aantal stollingsfactoren toe. Dit aanpassingsmechanisme is bedoeld om het volume van fysiologisch bloedverlies tijdens de bevalling te verminderen. Dit verhoogt de kans op trombose van pathologisch veranderde aderen.

Een extra etiofactor die bijdraagt ​​aan het ontstaan ​​van spataderen bij zwangere vrouwen is een afname van lichamelijke activiteit. Bij onvoldoende werk van skeletspieren neemt de bloedstagnatie in de benen en het bekken toe. De situatie wordt verergerd door de aanwezigheid van overgewicht, waarbij er een nog grotere toename is van het bloedvolume dat in het vaatbed van de patiënt circuleert.

Pathogenese

Het uitgangspunt bij de ontwikkeling van spataderen tijdens de zwangerschap is de verstoring van het compenserende vermogen van het klepapparaat van het veneuze netwerk. Door een toename van de BCC en een mechanische obstructie van de uitstroom uit de onderste ledematen, oefent het bloed bij het samendrukken van de hoofdaders een verhoogde druk uit op de vaatwand. Genetisch overgeërfd bindweefselvezelfalen wordt versterkt door de ontspanning van vasculaire gladde spieren onder invloed van progesteron. Als gevolg hiervan zet het lumen van de ader uit, stoppen de kleppen met sluiten en wordt bloed afgezet in het vasculaire systeem van de onderste ledematen. Naarmate de ziekte zich ontwikkelt, kan het pathologische proces zich verspreiden naar de vaten van de vulvaire ring, de vagina en het bekken.

Classificatie

De belangrijkste criteria voor het systematiseren van de vormen van spataderen zijn de anatomische prevalentie van veneuze stasis en de ernst van de ziekte. Deze benadering maakt een gedifferentieerde selectie van behandelingsregimes mogelijk voor verschillende varianten van de aandoening. Rekening houdend met de betrokkenheid van verschillende organen bij het proces, worden spataderen van de onderste ledematen, vulvaire spataderen, spataderen van de bekkenorganen onderscheiden. Volgens de ernst van de klinische symptomen worden de volgende stadia van uitzetting van de veneuze vaten van de onderste ledematen onderscheiden:

• Gecompenseerde spataderen. Er zijn geen uiterlijke tekenen van vasculaire ectasie, de zwangere vrouw merkt aan het einde van de dag vermoeidheid van de benen op, ongemak in de kuitspieren tijdens inspanning en stevig wandelen.
• Subgecompenseerde spataderen. Op de huid verschijnt een vaatpatroon ("sterren"). 'S Avonds zwellen de benen, ' s nachts zijn er krampen, gevoelloosheid, pijn. Kneuzingen en krassen genezen langer dan normaal.
• Gedecompenseerde spataderen. De patiënt maakt zich constant zorgen over pijn in de benen, de zwelling neemt toe. De aderen zijn duidelijk vergroot, knoestig. De huid is hypergepigmenteerd. Er zijn tekenen van eczeem en trofische aandoeningen.

Met bekkenspataderen bij zwangere vrouwen ontwikkelt de ziekte zich ook in fasen. In de eerste fase is de diameter van de aangetaste vaten in een veneuze plexus van het bekken niet groter dan 5, 0 mm. Bij de tweede zijn de baarmoeder of eierstokken bij het proces betrokken, het lumen van de bloedvaten is 6, 0-10, 0 mm. De derde wordt gekenmerkt door ectasie van aders van meer dan 10 mm met totale betrokkenheid van alle veneuze bekkenplexus.

Symptomen van spataderen

Bij 80-82% van de patiënten debuteert de ziekte met een gevoel van zwaarte, spanning, "zoemen" in de benen, dat 's avonds en tijdens lichamelijke inspanning toeneemt. De symptomatologie van spataderen neemt geleidelijk toe. Naarmate de ziekte voortschrijdt in sommige delen van de spieren, ontstaat pijn, die zich eerst ontwikkelt bij langdurig staan ​​en lichamelijk werk verrichten. In de meest ernstige gevallen wordt de pijn constant en kan de intensiteit zo uitgesproken zijn dat de zwangere vrouw moeilijkheden ondervindt bij het zelfstandig bewegen. Tot 60% van de patiënten merkt krampen van de kuitspieren op, tot 40-50% - verlies van gevoeligheid, gevoelloosheid van de benen, tot 30% - jeuk.

In het subgecompenseerde stadium van spataderen verschijnen uitwendige tekenen van uitzetting van oppervlakkige aderen. Ten eerste worden gebieden van reticulaire vaten en telangiëctasieën ("mesh" en "sterren") op de huid gevormd. Vervolgens wordt het veneuze patroon duidelijk. Aders zien er verwijd, ingewikkeld en uiteindelijk nodulair uit. De verspreiding van het proces van ectasie naar diepe bloedvaten blijkt uit het optreden van oedeem in de enkelgewrichten en onderbenen. Met decompensatie van spataderen ziet de huid van de benen er hypergepigmenteerd uit, eczeem ontwikkelt zich. Als de pathologie lang vóór de zwangerschap ontstond, is dystrofie van het onderhuidse vetweefsel, trofische ulcera mogelijk.

Bij 4% van de patiënten treft de ziekte de aders van de vulva, de vagina en het bekken. Met vulvaire en vaginale spataderen worden ongemak, uitzetting, zwaarte en jeuk waargenomen in het gebied van de uitwendige geslachtsorganen. Er kan zwelling van het perineum en schaamlippen zijn, contactbloeding uit de vagina na seks. Bekkencongestiesyndroom manifesteert zich door trekkende of pijnlijke pijnen in de onderbuik, die uitstralen naar de onderrug, heiligbeen, lies en uitwendige geslachtsorganen. Dyspareunie (pijn tijdens geslachtsgemeenschap) is kenmerkend. In ernstige gevallen worden dysurische stoornissen gedetecteerd.

Complicaties

Bij gebrek aan adequate behandeling kunnen spataderen bij zwangere vrouwen worden gecompliceerd door de ontwikkeling van trofische ulcera, erysipelas, tromboflebitis, trombose van oppervlakkige en diepe aderen, trombo-embolie van de longslagader en andere grote bloedvaten tijdens de bevalling. In 40-45% van de gevallen treedt placenta-insufficiëntie op met acute en chronische foetale hypoxie. Bij 25% van de patiënten worden afwijkingen van de bevalling waargenomen (zwakte van de arbeidskrachten, discoördinatie van de contractiele activiteit van het myometrium). Met vaginale spataderen is een enorm traumatisch verloop van de postpartumperiode mogelijk. Bijna een derde van de werkende vrouwen heeft gebreken in de scheiding van de placenta en de afvoer van de placenta. De langetermijngevolgen van spataderen die zijn ontstaan ​​tijdens de zwangerschap zijn aambeien, invaliderende chronische veneuze insufficiëntie en bekkenpijn.

Diagnostiek

Met het verschijnen van karakteristieke huidtekens, levert de diagnose van spataderen tijdens de zwangerschap meestal geen problemen op. De taken van de diagnostische fase zijn het bepalen van het stadium en de lokalisatie van veneuze ectasie, om andere oorzaken uit te sluiten die stagnatie in het vaatstelsel van de onderste ledematen kunnen veroorzaken. De meest informatieve onderzoeksmethoden zijn:

• Stoelinspectie. De studie onthult karakteristieke veranderingen in veneuze vaten in het vulvaire gebied en aan de binnenkant van de dijen - ectasie, kronkeligheid, nodulariteit. Zwelling van de schaamlippen en perineum is mogelijk. Als je het in de spiegels bekijkt, ziet het vaginale slijmvlies er hypertrofisch en cyanotisch uit. Vaginale gewelven met bimanuele palpatie zijn gladgestreken, vaak pijnlijk.
• USDG van het veneuze systeem. Tijdens echografie worden de vorm en diameter van de bloedvaten, hun lengte, anatomische positie en de staat van de wand beoordeeld. De methode maakt het mogelijk om de vertakkingszones, de consistentie van het klepapparaat, de doorgankelijkheid van de aderen, de aanwezigheid en richting van reflux te bepalen. U kunt zowel de vaten van de onderste ledematen als de inferieure vena cava scannen (IVC-echografie).
• Dubbelzijdig scannen van beenvaten. Het voordeel van de niet-invasieve methode, die traditionele echografie en Doppler-onderzoeken combineert, is niet alleen het verkrijgen van gedetailleerde informatie over bloedstroomparameters, maar ook het visualiseren van het veneuze netwerk. Duplex angioscanning wordt gebruikt voor een uitgebreide beoordeling van de toestand van oppervlakkige, perforerende en diepe vaten.

Radiodiagnostische methoden (varicografie, selectieve ovarycografie, stijgende flebografie van de extremiteiten, bekkenflebografie, CT-venografie, fleboscintigrafie, enz. ) tijdens de zwangerschap worden in beperkte mate gebruikt vanwege het mogelijke negatieve effect op de foetus. In moeilijke gevallen, bij verdenking van bekkenspataderen, wordt diagnostische laparoscopie met de nodige voorzichtigheid uitgevoerd. Differentiële diagnose van spataderen van de benen wordt uitgevoerd met waterzucht bij zwangere vrouwen, hartfalen, lymfoedeem, acute trombose van het veneuze systeem. Spataderen van het kleine bekken moeten worden onderscheiden van genitale endometriose, chronische inflammatoire pathologie van de bekkenorganen, submukeuze en subserale uteriene myomen, cysten en andere ovariumtumoren. Naast observatie van een verloskundige-gynaecoloog, wordt de patiënt aangeraden om een ​​fleboloog, cardioloog en oncoloog te raadplegen.

Behandeling van spataderen tijdens de zwangerschap

De belangrijkste doelstellingen van de therapie voor spataderen bij zwangere vrouwen zijn het stoppen van de progressie van de aandoening, het verminderen van de ernst van het klinische beeld en het voorkomen van mogelijke trombo-embolische complicaties. Niet-farmacologische methoden verdienen de voorkeur, indien nodig aangevuld met farmacotherapie in veilige stadia van de zwangerschap:

• Compressietherapie. Een vrouw met een bevestigde diagnose van spataderen wordt aanbevolen om het tijdens de zwangerschap dagelijks te dragen, om elastische verbanden, speciale compressiekousen of kousen van 1-2 compressieklasse te gebruiken tijdens de bevalling en de postpartumperiode. Compressiebehandeling door mechanisch verkleinen van de diameter van de oppervlakkige aderen versnelt de bloedstroom, vermindert zwelling en congestie.
• Kruidenflebotonica en phleboprotectors. Het effect van het gebruik van geneesmiddelen van deze groep is geassocieerd met een toename van de tonus van de veneuze wand, een afname van de permeabiliteit, verbetering van de microcirculatie, reologische eigenschappen van bloed en lymfe-uitstroom. Het voordeel van de meeste bioflavonoïden is dat ze kunnen worden gebruikt tijdens zwangerschap en borstvoeding. Flebotonische geneesmiddelen worden zowel in tabletvorm als extern voorgeschreven.
• Anticoagulantia en plaatjesaggregatieremmers. In aanwezigheid van tekenen die wijzen op een neiging tot verhoogde stolling en de dreiging van het ontwikkelen van DIC, worden geneesmiddelen met antitrombotische activiteit met de nodige voorzichtigheid gebruikt. Om de bloedreologie en vasculaire microcirculatie te verbeteren, worden farmaceutische middelen getoond die aggregatie van bloedplaatjes voorkomen en een angioprotectief effect hebben.

Zwangere vrouwen met spataderen worden aanbevolen speciale complexen van fysiotherapie-oefeningen, lymfedrainagemassage, gedoseerd lopen, dagelijks oplopende contrastdouche. Dieetcorrectie omvat het eten van voedsel dat rijk is aan vezels en plantaardige vetten. Injectiesclerotherapie, miniflebectomie, crossectomie, endovasale lasercoagulatie en andere chirurgische behandelingsmethoden worden in uitzonderlijke gevallen gebruikt met ernstige vormen van de ziekte, ernstig pijnsyndroom en de aanwezigheid van complicaties. Meestal wordt chirurgische correctie uitgevoerd aan het einde van de lactatieperiode.

Leveringstactieken

De voorkeursmethode voor de bevalling van spataderen is een natuurlijke bevalling, waarbij aan het begin elastische verbanden of compressiekledingstukken worden aangebracht op de onderste ledematen van de werkende vrouw. Patiënten met vulvaire-vaginale spataderen hebben een bijzonder zorgvuldige ondersteuning van de aanhoudende periode nodig met de uitvoering van een beschermende perineotomie volgens de indicaties. Wanneer geëctaseerde aderen scheuren, worden de beschadigde bloedvaten zorgvuldig afgebonden met herhaaldelijk stikken van het conglomeraat van knooppunten. Een keizersnede wordt aanbevolen voor patiënten met een hoog risico op trombo-embolische complicaties en ernstige vulvaire spataderen.

Voorspelling en preventie

Met tijdige detectie en adequate therapie is de prognose gunstig. Voor profylactische doeleinden wordt aanbevolen om voldoende nachtrust en periodieke rust gedurende de dag in rugligging te hebben met de benen op een stevige ondergrond in een hoek van 30 °. Zwangere vrouwen met een belaste erfelijkheid dienen te weigeren schoenen te dragen met een hak van meer dan 5 cm, de duur van het zitten of staan ​​te beperken en de gewichtstoename onder controle te houden.

Om spataderen te voorkomen zijn dagelijks wandelen, het verminderen van de zoutinname, het nemen van vitaminepreparaten die de vaatwand versterken effectief. Patiënten met spataderen die een zwangerschap plannen, ondergaan volgens indicaties chirurgische ingrepen om de ziekte te corrigeren.